środa, 10 sierpnia 2016

Pomidorowa zupa po włosku – a la Rossini



Pomidorowa to zupa, którą lubi każdy z nas. Jedni wolą ją z ryżem, inni z makaronem. Ja wolę z ryżem ;) Może być pomidorowa ze świeżych, pieczonych pomidorów; pomidorowa z mlekiem kokosowym...

Przedstawię przepis na zupę pomidorową z początku XX wieku.



Przepis znalazłam w dwóch książkach: „Najnowsza kuchnia, wytworna i gospodarska” Marty Norkowskiej z 1904*, oraz „Praktyczna kuchnia domowa” Danuty Wyrybkowskiej, z 1937/8 roku.




Cebule pokroić w półplasterki (mniej więcej grubości około 0,5 cm), poddusić na maśle.
Dodać do nich pokrojone pomidory.
Dusić do miękkości.
Przetrzeć przez sito. Wlać bulion, dodać szczyptę cukru i zagotować. W razie potrzeby dolać więcej bulionu/wody, lub odparować zupę do pożądanej gęstości i smaku.
Dodać parmezan, doprawić solą i pieprzem do smaku.
W oryginalnym przepisie, należy zupę zagęścić mąką, ja ten etap pomijam.
Podawać z grzankami.
Zupa pomidorowa jest lepsza z pomidorów bardzo dojrzałych, miękkich, ale nie zepsutych! Ja użyłam pomidory malinowe.


  • 3 cebule,
  • kilogram pomidorów,
  • 500 ml bulionu,
  • 3 łyżki masła,
  • sól,
  • pieprz,
  • cukier,
  • świeżo tarty parmezan (2-4 łyżki)

2 komentarze:

  1. uwielbiam takie stare książki poświęcone kuchni i ogólnie zajmowaniem się domem, mają swój klimat :)
    apetyczna zupa

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. oj ta, te stare książki mają coś w sobie, przyciągają :) dziękuję bardzo i pozdrawiam :)

      Usuń