Miłosne węzły

Miłosne węzły, ciastka według przepisu Marty Norkowskiej z książki Najnowsza kuchnia wytworna i gospodarska z 1902 roku.

Węzły miłosne to ciastka z ciasta faworkowego z cukrem i skórką pomarańczową.

W oryginalnym przepisie ciasto wałkowane jest bardzo grubo, ja je dużo cieniej wałkowałam. Zdecydowanie bardziej nam smakowały te z cieńszego ciasta.

Węzły miłosne to takie grubsze faworki w kształcie węzłów. Kilkadziesiąt lat temu takie formowanie faworków było popularne. 

Mąkę wysypać na stolnicę, dodać cukier puder, wymieszać.

Zrobić wgłębienie, wlać w nie 5 żółtek i śmietanę. Dodać skórkę pomarańczową.

Zagnieść gładkie ciasto.

Przykryć ściereczką i odstawić na godzinę w ciepłe miejsce.

Ciasto, lekko podsypując mąką, rozwałkować na grubość około 0,5 cm. Podczas wałkowania staramy się podsypywać jak najmniej mąki – im mniej tym lepiej.

Ciasto kroić w pasy szerokości około 2 cm i długości 20 cm.

Wiązać węzły. 

Ciasto można kroić nożem lub radełkiem.

Węzły smażymy partiami: wałkujemy ciasto, kroimy, wiążemy, smażymy – nie powinny wysychać.

Do garnka, w którym będziemy smażyć węzły włożyć smalec i wlać rum. Rozgrzać.

Węzły smażymy w gorącym tłuszczu na jasnozłoty kolor z każdej strony.

Należy wyczuć temperaturę smażenia, w zbyt gorącym tłuszczu węzły będą się paliły.

W zbyt zimnym... nasiąkną tłuszczem.

Usmażone wyjmujemy na półmisek wyłożony ręcznikiem papierowym.

Ostudzone oprószyć cukrem pudrem.

• 220 g mąki pszennej,

• 5 żółtek,

• 10 g cukru pudru,

• skórka otarta z jednej pomarańczy,

• 1 łyżka gęstej 18% śmietany,

• mąka do podsypywania przy wałkowaniu,

• 3/4 kg smalcu,

• 2 łyżki rumu lub spirytusu.