Podlaskie Smaki II

Po wspaniałej degustacji produktów od podlaskich producentów,

przystąpiliśmy do warsztatów prowadzonych przez Joannę Jakubiuk, ambasadorkę smaków Podlasia. Pod jej czujnym okiem, 

razem z lokalnymi producentkami, przygotowaliśmy pierogi, do których ciasto

(mąka, sól i letnia woda) przygotowała Joanna . Pierogi lepiłyśmy z rożnymi farszami: 

wędzonymi rybami (to ten farsz był inspiracją dla pasty z wędzonej ryby), 

ze śliwek wędzonych z orzechami, z ziemniaków z serem i pokrzywą oraz z mięsem.

Skoro Podlasie, to musiały być też kartacze, w dwóch wersjach smakowych: z mięsem i z kapustą z grzybami.

A na deser przygotowaliśmy marcinka, tradycyjne ciasto z Pałacu Carskiego.

Po zakończeniu warsztatów zasiedliśmy do stołu, do wspólnej kolacji, podczas której oprócz dań przygotowanych podczas warsztatów, zostaliśmy ugoszczeni, 

soljanką (zupa mięsna lub rybna, z dodatkiem ogórków kiszonych, oliwek...), 

kiszką mięsną (mięsna, pyszna wersja kiszki ziemniaczanej – specjalność z domu Gospodyni Białowieskiego Sioła), 

oraz miodem i domowymi nalewkami... niebo w gębie ;)

Po kolacji zostaliśmy „puszczeni z torbami” ;). Dosłownie ;), 

tak hojnie zostaliśmy obdarowani przez podlaskich producentów.

Po kolacji udaliśmy się nocleg do przytulnych, stylowych pokoi w

drewnianych kresowych domkach.

Wyspani, w dobrych humorach, obudzeni promieniami słońca udaliśmy się

na śniadanie składające się głównie z lokalnych smakołyków. 

Na deser był Marcinek, który przygotowaliśmy podczas warsztatów.

Po śniadaniu ruszyliśmy w drogę do Narewki. 

Droga wiodła przez Puszczę. Niestety stan dróg po prowadzonych wycinkach jest tragiczny. Utknęliśmy w błocie.

Troszkę spóźnieni pojawiliśmy się w Dworze Bartnika, gdzie obejrzeliśmy mini muzeum pszczelarstwa, a w nim przedmioty

związane z szeroko pojętą tematyką pszczelarstwa: łyżeczki do miodu, pojemniczki na miód, znaczki, emblematy, plakaty, butelki z miodem pitnym....

Z Dworu Bartnika pojechaliśmy do Bojarskiego Gościńca, o którym kiedyś pisałam.

Tam zjedliśmy obiad: pasztet z dziczyzny, 

rosół z dziczyzny, 

gulasz z dziczyzny z babką ziemniaczaną – niezłe, ale mam wrażenie, że od mojej ostatniej bytności zmienił się kucharz.

Na deser sękacz z Hajnówki, przywieziony przez Panie ze Starostwa w Hajnówce.

I to niestety był ostatni punkt programu, trzeba było wracać do domu :(

Po raz kolejny przekonałam się że Podlasie wspaniale smakuje. Polecam wszystkim na krótsze lub dłuższe wypady.

Bardzo dziękuję za bardzo udaną wizytę w gościnnych progach Podlasia.